Imam Ibnu Hajar al-Haytami: Aqidah Imam Ahmad tidak sama dengan aqidah Ibnu Taymiyyah dan anak muridnya (Al-Ashairah)

Fatwa
Penutup Para Fuqaha’ dan Ulama’ Hadis
Sheikh al-Islam Al-Imam
Ibnu Hajar al-Haytami Al-Makki Al-Sa’di

Seorang ulama’ dan pentahqiq mazhab Shafie yang terkenal serta menjadi pegangan ulama’ muta’akkhirin yang menguasai semua bidang ilmu agama serta berketurunan Rasulullah SAW

Berkenaan Akidah Imam Ahmad Ibn Hanbal r.a. dan perbezaannya dengan akidah sebahagian ulama’ mazhab Hanbali yang disandarkan kepada beliau.

Semoga Allah memanfaatkan kita dengan ilmu yang telah dilimpahkan kepada beliau serta beroleh sedikit keberkatan yang telah dicurahkan oleh-Nya kepada beliau

Rujuk kitab beliau – al-Fatawa al-Hadithiyyah

TERJEMAHAN

[Perbahasan: Berkenaan Aqidah Imam Ahmad r.a.ⁱ dan semoga Allah meredhakan beliau (dengan limpahan dan kurnia-Nya)]

Soalan No. 211: Dan ditanya (Imam Ibnu Hajar al-Haytami) [semoga Allah meredhai beliau dan meredhakan beliau (dengan limpahan dan kurnia-Nya) dan semoga Allah memanfaatkan kita dengan beliau]: berkenaan aqidah-aqidah ulama’ Mazhab al-Hanbali yang tidak tersembunyi (isu-isunyaⁱⁱ) dalam kemuliaan ilmu tuan; adakah akidah Imam Ahmad Ibn Hanbal r.a. seperti akidah-akidah mereka?

Maka beliau menjawab dengan kata-katanya:

Akidah Imam al-Sunnah Ahmad Ibn Hanbal [semoga Allah meredhai beliau dan meredhakan beliau (dengan limpahan dan kurnia-Nya) serta menjadikan syurga-syurga yang makruf tempat kembali dan tempat tinggal beliau, dan semoga Allah melimpahkan ke atas kita dan beliau kesempurnaan2 anugerah-Nya, dan semoga Allah menempatkan beliau di dalam Syurga Firdaus dari syurga-syurga-Nya] adalah bertepatan dengan akidah Ahli Sunnah dan Jamaah yang sangat sempurna dalam mentanzihkan (menyucikan) Allah daripada apa yang disifatkan oleh orang-orang zalim dan ingkar seperti (mereka yang menyifatkan Allah dengan) arah (jihah)ⁱⁱⁱ dan sifat-sifat jisim dan lain-lain lagi daripada sifat-sifat kekurangan, bahkan (Ahli Sunnah dan Jama’ah termasuk Imam Ahmad menyucikan Allah) daripada segala sifat-sifat yang tidak ada padanya kesempurnaan yang mutlak.

Dan adapun yang masyhur di antara golongan-golongan jahil yang disandarkan kepada Imam Mujathid yang agung ini bahawa beliau bekata-kata sedikit mengenai arah atau seumpamanya maka ia adalah pendustaan dan tuduhan serta rekaan yang dibuat ke atas beliau, maka Allah melaknati sesiapa yang menyandarkan perkara2 tersebut kepada beliau atau menuduh beliau dengan sebahagian daripada perkara-perkara ‘aib yang Allah bebaskan beliau daripada ke’aiban tersebut.

Al-Hafiz Al-Hujjah Al-Qudwah Al-Imam Abu al-Faraj Ibn al-Jawzi yang merupakan salah seorang imam dalam mazhab beliau (Imam Ahmad) yang menyatakan kebebasan mereka daripada ke’aiban yang buruk dan hina ini menerangkan bahawa setiap yang disandarkan kepada beliau (Imam Ahmad) daripada perkara-perkara berikut adalah satu pendustaan, rekaan dan tuduhan; dan nas-nas beliau sangat jelas tentang kebathilan perkara-perkara tersebut dan (pendirian beliau mengenai) menyucikan Allah SWT daripada perkara2 tersebut amat jelas. Maka hendaklah kamu mengetahui hal ini kerana ia adalah penting/mustahak.

Dan berhati-hatilah kamu daripada cenderung mendengar terhadap apa yang terkandung di dalam kitab-kitab Ibnu Taymiyyah dan anak muridnya Ibn Qayyim al-Jawziyyah dan selain daripada mereka berdua yang menjadikan hawa nafsu mereka sebagai tuhan mereka dan Allah menyesatkan mereka di atas ilmu dan menutup pendengaran dan hati2 mereka dan menghalang penglihatan mereka; maka siapakah yang boleh memberi mereka hidayah selain daripada Allah?! Dan (lihatlah) bagaimana golongan yang ingkar itu melampaui batasan dan melepasi tanda-tanda serta merosakkan lingkungan (perlindungan) Shariah dan Hakikat; mereka menyangka mereka berada di atas petunjuk daripada tuhan mereka tetapi bukanlah demikian hal mereka itu, bahkan mereka berada di atas sejahat-jahat kesesatan, seburuk-buruk bahagian, sepenuh2 kebencian dan kerugian, penghujung pendustaan dan tuduhan, maka semoga Allah menghinakan pengikut2 mereka dan membersihkan bumi ini daripada golongan seumpama mereka.

KOMENTAR

(i) Doa “Radiallahu anhu” juga boleh digunakan untuk para ulama’ yang mencapai maqam Ihsan.

(ii) Ini adalah kerana sebahagian kecil ulama’ mazhab al-Hanbali telah terjebak dalam masalah al-tashbih (yang menyerupakan Allah SWT) dan al-tajsim (meletakkan sifat jisim pada Allah SWT) dan kerana itulah istilah al-Hanabilah al-Mujassimah (ulama’ mazhab Hanbali yang mujassim) digunapakai di dalam sebahagian kitab-kitab para ulama’

(iii) Golongan Wahhabiyyah Taymiyyah beranggapan bahawa Allah SWT itu berada pada arah atas (jihah ulya) dan Allah itu bersemayam di atas Arash di langit tetapi kayfiyyatnya tidak diketahui. Astaghfirullah!!!!

Tidakkah golongan Wahhabiyyah itu tahu bahawa kepercayaan bahawa tuhan itu di langit adalah sama seperti kepercayaan orang Arab Jahiliyyah, fir’aun dan kaumnya, golongan Yahudi serta beberapa agama kuno yang lain?!!!

Sesungguhnya Allah SWT yang mencipta tempat (مكان) dan Dia tidak berhajat kepada makhluk-Nya. Allah SWT itu wujud sebelumnya wujudnya tempat (مكان)dan masa (زمان). Oleh kerana akal kita tidak mampu memikirkan sesuatu yang tidak dilingkungi masa dan tempat, maka percayalah bahawa kita tidak mampu memikirkan zat Allah. Dan janganlah kamu berfikir-fikir tentang zat Allah, takut nanti jatuh ke lembah kekufuran.

Maha Suci Allah daripada sifat2 makhluk seperti mengambil tempat dan bersifat seperti jisim.

Daku teringat kepada nasihat seorang Wali Allah, Sheikh Muhammad Amin al-Kurdi (salah seorang ulama’ besar al-Azhar) di akhir zaman ini kepada anak murid kanannya Sheikh Salamah Al-‘Izami (yang juga merupakan salah seorang ulama’ besar Al-Azhar):

“Bersungguh2lah mengajar manusia sifat Allah: مخالفته للحوادث - “Allah SWT itu bersalahan dengan yang baharu”.

Lihatlah kepentingan pesanan ini.